1. Prace organizacyjne: przygotowanie gabinetu do podjęcia terapii logopedycznej, zebranie pomocy dydaktycznych, zapoznanie się z dokumentacją uczniów (opinie, orzeczenia).

2. Diagnoza logopedyczna – jej celem jest ustalenie:
- sposobu komunikowania się dziecka,
- sposobu realizowania czynności prymarnych,
- nieprawidłowo realizowanych głosek oraz sposobu ich wymowy,
- przyczyn wadliwej artykulacji,
- wpływu wady na przebieg procesu porozumiewania się,
- rodzaju wady i jej wpływu na funkcjonowanie dziecka.
Proces diagnozy logopedycznej przebiega według określonego schematu i ulega modyfikacjom w zależności od rodzaju zaburzenia.
Badanie mowy dzieci odbywa się przy pomocy kwestionariusza obrazkowego – Grażyna Biliewicz, Brygida Zioło „Kwestionariusz badania mowy” oraz Jolanta Heczko „Księga słów 
i obrazków, czyli ćwiczenia do słuchania i mówienia”. Diagnoza opiera się również na swobodnej rozmowie  z dzieckiem. W razie potrzeby diagnoza jest uzupełniana o wywiad z rodzicem.

3. Terapia logopedyczna – obejmuje działania zmierzające do usunięcia wszelkich zakłóceń procesu porozumiewania się i składa się z dwóch podstawowych etapów:
1) wywołania prawidłowego wzorca artykulacyjnego danej głoski,
2) utrwalenia tego wzorca w mowie spontanicznej.
W razie potrzeby powyższe etapy poprzedza „etap wstępny” - usunięcie nieprawidłowości w zakresie czynności prymarnych.

Na jakość i skuteczność działań terapeutycznych wpływają: 
- odpowiedni dobór metod i środków, 
- systematyczność wykonywania ćwiczeń,
 - indywidualne podejście do problemu, 
- atmosfera zajęć, 
- sprawna organizacja zajęć, 
- stopniowanie trudności, 
- nie dopuszczenie do tego, aby zajęcia były męczące, 
- rozpoczynanie od czynności łatwych, 
- kompleksowe podejście do problemu logopedycznego.

Zasady terapii logopedycznej: 
1. Zasada wczesnego rozpoczynania terapii. Należy jak najszybciej rozpocząć terapię logopedyczną, gdyż wczesna interwencja skraca jej czas i zwiększa efektywność. 
2. Zasada indywidualizacji. Program terapii powinien być opracowany dla konkretnego dziecka 
i pod kątem jego problemu. 
3. Zasada wykorzystywania wszelkich możliwości dziecka. W procesie terapii należy angażować maksymalna liczbę zmysłów i wykorzystywać posiadane przez dziecko umiejętności. 
4. Zasada kompleksowego oddziaływania. Zaburzeniom mowy towarzyszą często inne zaburzenia. Istnieje wówczas potrzeba prowadzenia równolegle do terapii logopedycznej również innych oddziaływań terapeutycznych (zarówno dla dziecka, jak i dla rodziców).
5. Zasada aktywnego i świadomego udziału. Dziecko musi czuć potrzebę ćwiczeń i rozumieć konieczność udziału w zajęciach. Należy pobudzać jego zainteresowanie i motywację do pracy. 
6. Zasada współpracy z najbliższym otoczeniem. Rodzice mają prawo do informacji dotyczących zdiagnozowanych zaburzeń, programu, i sposobu terapii oraz przewidywanych efektów. 
7. Zasada systematyczności. Dotyczy sposobu prowadzenia zajęć. Bez rytmiczności 
i systematyczności ćwiczeń obniża się poziom motywacji i mobilizacji dziecka do pracy. 
8. Zasada stopniowania trudności. Terapię rozpoczynamy od ćwiczeń najłatwiejszych dla dziecka 
i kolejno realizujemy coraz trudniejsze, przechodząc od elementów znanych do mniej znanych 
i nowych.

Terapia logopedyczna obejmuje następujące ćwiczenia:
 Oddechowe: wyrabianie oddechu dla mowy, ćwiczenia oddechu przeponowego, wydłużanie fazy wydechowej, ćwiczenia emisyjne, ćwiczenia ekonomicznego zużywania powietrza ,umiejętności synchronizowania pauz oddechowych z treścią wypowiedzi.
 Głosowe: wyrabianie właściwej tonacji, ćwiczenia umiejętności modulowania siły głosu 
i prawidłowego brzmienia głosek w sylabach, wyrazach, zdaniach, naśladowanie głosów.
 Słuchowe: usprawnianie odbioru bodźców akustycznych, rozpoznawanie wrażeń słuchowych, ćwiczenia poczucia rytmu, rozróżnianie głosek dobrze/źle wypowiadanych,
 Artykulacyjne: usprawnianie właściwego funkcjonowania narządów mowy, wywołanie głosek 
w izolacji, utrwalenie ich poprawnej realizacji w logotomach, wyrazach, zdaniach; nauka wierszy, piosenek z nasileniem głoski ćwiczonej.
 Leksykalne: rozwijanie mowy poprzez opowiadanie historyjek obrazkowych, opisywanie ilustracji, omawianie przeczytanego tekstu, udzielanie odpowiedzi na pytania; gry i zabawy ortofonicznie.

4. Inne czynności: 
1. Współpraca z:
-  rodzicami (instruowanie o sposobie korekcji mowy, pokaz ćwiczeń, informowanie 
o postępach, wyjaśnianie wątpliwości; spotkania grupowe i indywidualne),
- wychowawcą grupy / klasy,
- nauczycielami,
- pedagogami szkolnymi,
- dyrektorem i wicedyrektorem Szkoły,
- instytucjami wspierającymi rozwój dziecka;
2. Ewaluacja pracy własnej.
3. Udział w akcjach i programach realizowanych przez Szkołę.